Impreza zlokalizowana była w miejscowości Zaniemyśl koło Poznania. Nie przygotowywałem się do niej specjalnie. Po błotnym szaleństwie w Nałęczowie musiałem jedynie albo aż przygotować rower do kolejnego startu. Nie było to wcale takie łatwe bo po pierwsze: nie udało mi się umyć rower po zawodach, w domu miękki less kompletnie skamieniał i oderwanie go od roweru wcale nie było takie łatwa; po drugie po zawodach zauważyłem, że mam za bardzo rozciągnięty łańcuch, zdążyłem go wymienić ale niestety poleciała też kaseta, której nie wymieniłem. Na zawodach okazało się, że rower nie jest za bardzo sprawny bo przy mocnym wciskaniu pedałów puszczała zębatka. Wcześniej już kupiłem super oświetlenie MAGICSHINE. Drugi poważny błąd, który zrobiłem to buty, które założyłem na rajd. SIDI DRAGON 3 nie są na rajdy rowerowe. Fajnie się w nich jedzie kilka godzin w maratonie ale już kilkanaście godzin z dużą porcją chodzenia to nie dla nich.
W piątek w miarę normalnie wróciłem z pracy. Skończyłem przygotowywanie roweru. Spakowałem moje zabawki i o godzinie 19:23 ruszyłem do Zaniemyśla. Dojazd do Zaniemyśla zajął mi niemal 3 godziny. Pomimo, że jechałem większość drogi autostradą dojazd ciągnął się i ciągną. Początek w deszczu a potem jechałem ostro pod słońce.
Miałem problemy ze nalezieniem szkoły, bazy rajdu. Dwa razy koło niej przejechałem i dopiero za trzecim razem wjechałem we właściwy wjazd. Nie byłem pierwszy. Na boisku stało już kilkanaście samochodów. Po zaparkowaniu zarejestrowałem się i rozpocząłem swoje przygotowania. Było ciemno. Do odprawy niestety nie zdążyłem wszystkiego przygotować. Odprawa miała się odbyć o godzinie 10:45, odbyła się o 11:00. Chyba jak nigdy dotąd odprawa nie wniosła niczego ciekawego: wszystkie punkty na miejscu, jedyna uwaga to zakaz poruszania po drodze krajowej z pominięciem mostu. Resztę przygotowań zakończyłem po odprawie. Po odprawie zjadłem też kolację, trzy kanapki, które popiłem Bogusiną kawą.
Przygotowany, najedzony pojechałem na linię startu. Na linii ciekawostka, organizator skrupulatnie sprawdził wszystkich uczestników z posiadanego wyposażenia dodatkowego. Ja nie miałem folii NRC i łatek do dętek. Zostało to wpisane w tabelę. Byłem ciekawy, czy będą tego jakieś konsekwencje (do dzisiaj nie było 24/7/2013). Przed startem sprawdziłem jeszcze sposób funkcjonowania mojego licznika, na ostatnim maratonie działał źle. Tym razem wszystko było OK. Mapy rozdane zostały 10 minut przed północą, dwa arkusze chyba trochę większe od formatu A3 wykonane z fajnego papieru. Od razu zainteresowały mnie punkty na północnym wschodzie. Były porozrzucane dość luźno i nie za bardzo w lesie. W sam raz jak na noc.
1-PK4
Start nastąpił równo o północy. Ruszyłem od razu drogą asfaltową na północ. Już na pierwszych metrach zorientowałem się, że coś nie tak jest z moim rowerem. Prawie każde mocniejsze naciśnięcie pedałów powodowało problemy. Nie błądziłem, po zjechaniu z asfaltu drogą szutrową dotarłem do wyznaczonego sobie PK. Nie miałem żadnych problemów, PK znajdował się za rowem drogi blisko skrzyżowania. Gdy do niego dotarłem jakaś para na rowerach właśnie z niego ruszała.
2-PK14
Pomimo bardzo ciemnej nocy nie miałem też problemu z dotarciem do drugiego PK. Straciłem trochę czasu na jego odszukanie. Najpierw go minąłem. Musiałem się cofnąć 300m a potem poszukać go na brzegu drogi w zaroślach. Trochę pomogli mnie inni zawodnicy, którzy wskazali mi swoją obecnością przybliżoną lokalizację.
3-PK5
Znajdował się stosunkowo blisko zaliczonego przed chwilą PK. Najpierw musiałem się trochę cofnąć, około 2km i raz jeszcze minąć automatycznie podlewane pole, dźwięk z tego pola był dosyć specyficzny. Potem drogą asfaltową dotarłem do starej linii kolejowej i zaraz za nią skręciłem w drogę polną, na zakręcie, której skryty w krzakach znajdował się cel tego etapu. Pewne problemy miałem ze zjazdem z drogi asfaltowej, za kolejką. Bojąc się, że za wcześnie skręcę pojechałem 100m dalej i widok dwóch rowerzystów wskazał mi właściwą drogę. Punkt był bardzo dobrze schowany w krzakach. Trochę czasu zajęło mi jego odszukanie.
4-PK15
Był stosunkowo daleko oddalony od PK5 ale dotarcie do niego nie sprawiło mi większych problemów. Na polnej drodze blisko PK spotkałem pierwszych piechurów z dystansu 100km.
5-PK27
Następny stosunkowo łatwy punkt. Najpierw bardzo szybko dotarłem do drogi asfaltowej, asfaltem dojechałem do gajówki za którą skręciłem w drogę polną. Droga polna prowadziła przez las. Nocą w lesie jest bardzo cicho. Może dlatego jest tak strasznie. W lesie zatrzymałem się na mostku. To właśnie na nim zlokalizowany był PK. Miał być na rogu. Zanim go odszukałem sprawdziłem trzy inne przyczółki. W momencie gdy podbijałem obecność na punkt dotarła duża grupa piechurów. Przyszli z innego kierunku i w innym kierunku ruszyli.
Tutaj muszę powiedzieć, że popełniłem błąd, który zapewne miał wpływ na miejsce, które zająłem. Przed PK27 powinienem zaliczyć PK10 bo potem jego zaliczenie kosztowało mnie dużo czasu.
6-PK19
Nie był daleko oddalony. Musiałem wrócić do asfaltu a potem przejechałem kilka kilometrów drogą asfaltową z której skręciłem w drogę szutrową. Drogą tą wjechałem w las. Wydawał się być większy i straszniejszy niż ten przy mostku. Całe szczęście, że nie musiałem szukać punktu, po prostu na niego wjechałem.
7-PK23
By do niego dotrzeć musiałem najpierw wyjechać z lasu i dotrzeć do drogi asfaltowej. Tutaj się zatrzymałem by ułożyć sobie dalszą część drogi. Jak wymyślałem dojazd wyprzedziła mnie młoda para, która bez stresów pojechała do drogi krajowej. Ja wybrałem zygzakowatą drogę w kształcie litery "S". Po drodze spotkałem zawodnika-pechowca, który pochwalił mi się, że już jedną dętkę wymienił ale pech mu się nie skończył, gdy go mijałem słyszałem jak z drugiej dętki ucieka mu powietrze. Niestety nie mogłem mu pomóc bo jechał na małych kołach. Pojechałem dalej sam. Było dużo piachu. Z zepsutym napędem jechało mi się ciężko. Końcówka była ciężka bo punkt znajdował się na piaskowej górce przy wieży widokowej. Przy wieży spotkałem tą sama parę która minęła mnie po zaliczeniu PK19. Gdy ich mijałem zażartowałem "..............."
8-PK26
Znajdował się przy wale powodziowym Warty. Nie miałem problemów z podjechaniem pod punkt. Trochę czasu straciłem na jego odnalezienie. Najpierw skręciłem za bardzo w prawo. Potem gdy dotarłem do jeziorka razem z innym zawodnikiem miałem problemy z odnalezieniem południkowo-wschodniego brzegu. Ale się udało. Ponownie zobaczyłem ile tracę do innych zawodników przy punktach kontrolnych. 2 minuty na każdym to mało. Ale nawet przyjmując dwie minuty to na całej imprezie straciłem koło godziny. Mam nad czym pracować.
9-PK3
Znajdował się na drugim brzegu Warty. Musiałem wjechać na drogę krajową by mostem dotrzeć na drugi brzeg Warty. Miałem szczęście. Na moście był ruch wahadłowy. Trafiłem akurat na zielone światło. Trochę szczęście trochę pech. Musiałem jechać szybko, za mną jechała 40 tonowa ciężarówka. Napęd nie zawiódł. Za mostem skręciłem w prawo. Po kilkuset metrach zsiadłem z roweru, zostawiłem rower i poszedłem drogą na polanę. Miałem szczęście jakiś piechur właśnie podbijał punkt. Nie musiałem szukać, poszedłem do miejsca z którego on wracał.
10-PK29
Postanowiłem lekko zmodyfikować trasę. Przed PK6 postanowiłem zaliczyć PK29 zlokalizowany po drugiej stronie Warty a potem wrócić do PK6. Było lekko po godzinie 4. Zaczęło świtać i całe szczęście bo przejście po ciemku po tym moście kolejowym byłoby jedną z bardziej hard korowych przygód podczas tego rajdu. Most kolejowy był długi. Przejście dla pieszych było wyjątkowo wąskie. Deseczki po których się szło lub jechało nie były za grube. Dodatkowo na moście prowadzone były prace i w niektórych miejscach były dodatkowe przewężenia gdzie trudno było nawet rower prowadzić. Most pilnowany był przez młodego stróża, który był chyba trochę zdziwiony tym co działo się na moście tej nocy. Po przejściu mostu spotkałem dwóch rowerzystów, jeden z nich podpowiedział mi, że do punktu łatwiej jest dotrzeć wałem. Rzeczywiście tak było, chociaż w dwóch miejscach musiałem walczyć z dużym piachem. Punkt miał się znajdować na południowym brzegu jeziora. Niestety znowu nie dopatrzyłem. Obok siebie były dwa małe jeziorka. Nad jednym był punkt nad drugim nic nie było. Ja przejeżdżałem najpierw koło jeziorka drugiego. Już z pomiarów liniikowych można było mieć wątpliwości co robię ale ja szukałem tam gdzie go być nie powinno. Gdy dwa razy przeszedłem brzeg i nie znalazłem punktu rozejrzałem się. Zobaczyłem zawodników przy drugim jeziorku. Podjechałem do nich, wskazali mi gdzie szukać punktu.
11-PK6
Musiałem wrócić do mostu. Razem ze mną pojechali też w tym kierunku trzej zawodnicy, których spotkałem na punkcie. Rowerem jechałem szybciej więc pomimo późniejszego wyjazdu spod PK29 dogoniłem ich przed mostem. Tym razem większość mostu przejechałem. Za mostem wjechałem na wał przeciwpowodziowy. Jechało się po nim w miarę wygodnie. Po około 2km skręciłem na drogę polną. Po kilkuset metrach wjechałem w przecinkę i przecinką dobrnąłem do miejsca gdzie miał znajdować się PK. Razem ze mną do PK dobrnęło trzech zawodników z poprzedniego PK. Punkt znajdował się na całkiem dużej górce. Ostatnie 100m od drogi przebyłem bez roweru.
12-PK8
Na tym punkcie zostawiłem trójkę kolarzy. Sam przez wioskę dotarłem do wału przeciwpowodziowego. Następny punkt był stosunkowo daleko oddalony, musiałem przejechać około 10km po wale. Droga była prosta ale jechało mi się ciężko. Miałem chyba pierwszy mały kryzys. Dziwne ale prawie nikogo nie spotkałem w czasie 30 minut jazdy. Dopiero pod koniec jakaś para nadjechała z naprzeciwka. Ze znalezieniem punktu nie miałem problemu, kłębiła się przy nim grupka zawodników. Na odcinku tym obmyślałem strategię na dalszą część rajdu. W tym momencie jeszcze nie wierzyłem, że jestem w stanie zaliczyć wszystkie PK. Wybrałem wariant bezpieczny 14PK i do bazy z możliwością zaliczenia przed bazą ostatnich trzech PK. W efekcie końcowym wariant zaliczenia wszystkich PK kosztował mnie na pewno dodatkowe 30 minut.
13-PK22
Znajdował się na drugiej (właściwej) stronie Warty. Prowadziły do niego dwie drogi: wałami przeciwpowodziowymi lub normalnymi drogami polnymi. Wału miałem dość, wybrałem drogi polne i dobrze zrobiłem. Szybko dobrnąłem do drogi głównej. Przejechałem dwa mosty, skręciłem w prawo i jeszcze raz w prawo. Punkt znajdował się nad rzeczką. Tutaj zrobiłem sobie coś w rodzaju przerwy. Spakowałem oświetlenie, zjadłem banana i żele z DECATHLONU. Do drogi asfaltowej rower podprowadziłem. To nic, że wyprzedził mnie kolejny zawodnik.
14-PK2
Niewątpliwie jeden z cięższych punktów. Całe szczęście, że gdy dojechałem pod niego zobaczyłem grupę zawodników. Z ich zachowania wnioskowałem mniej więcej gdzie może być położony PK. Pierwsza lokalizacja trochę mnie zawiodła, zapewne zawodnik załatwiał tam swoją potrzebę. Drugi trop mnie nie zawiódł. Chociaż przez moment żałowałem, że nie spytałem mijanych zawodników gdzie powinienem się kierować.
15-PK28
W trafieniu do niego pomógł mi czerwony szlak rowerowy. Najpierw wyprzedziłem parę spod PK2. Potem pognałem prosto na punkt. Zrobiłem to tak nieostrożnie, że PK minąłem o dobre 500m. Musiałem się wrócić. Punkt miał być na mostku. Dziwiłem się bo nigdzie mostku nie widziałem. Na mapie były też zabudowania, przed którymi był mostek. Zabudowania były ale mostku nie było. Całe szczęście, że inni zawodnicy przybyli tam po mnie. Oni nie błądzili. Nie był to typowy mostek, raczej bardzo stary przepust.
16-PK25
 |
| Ogromne dęby koło Zaniemyśla |
17-PK18
To był mój błąd nawigacyjny. Powinienem teraz zaliczyć PK11, PK17 i PK10 i dopiero po nich skierować się do PK18. Zyskałbym dużo. Wybrałem niestety inny wariant. Bez trudu dotarłem do PK18. Spotkałem przy nim dwóch piechurów.
18-PK9
Droga do niego była stosunkowo długa ale i łatwa. W okolicy PK zobaczyłem dwóch zawodników. Ułatwili mi odszukanie miejsca zjazdu z asfaltu. W przeciwieństwie do mnie oni rowerami podjechali pod sam punkt, ja ostatnie 100m przeszedłem bez roweru. Ciężko chodziło mi się w moich butach SIDI, są one stworzone do jeżdżenia a nie do chodzenia. Ostatni raz wziąłem ich na rajd. Muszę mieć specjalne buty na rajdy.
Warszawa, lipiec 2013
Kończę ten wpis dzisiaj, 18 lipca 2016 czyli niemal 3 lata po zakończeniu rajdu. Niestety niewiele już pamiętam z tego co nie skończyłem trzy lata temu. Ale pozostało mi w głowie miejsce gdzie krzyżowało się kilkanaście szlaków i rosły ogromne dęby. Dęby zrobiły na mnie ogromne wrażenie, naprawdę były olbrzymie. Była to już końcówka rajdu. Byłem strasznie zmęczony. Na pewno miałem do znalezienie jeszcze przynajmniej jeden PK. Pamiętam moją bezradność i rozpacz jak pomimo kilku prób nie byłem w stanie ustalić dokąd, która droga prowadzi. W końcu pojechałem w złym kierunku ale pomógł mi przypadkowo spotkany piechur, który wskazał miejsce usytuowania PK. Czasami trzeba mieć odrobinę szczęście.
Dzisiaj muszę napisać, że był to w sumie bardzo udany rajd. Nie dość, że zaliczyłem wszystkie PK, to zająłem 22 miejsce na 40 sklasyfikowanych zawodników.
Dzisiaj muszę też przyznać, że po trzech latach nie zrobiłem znaczących. Pomimo doświadczenia, nowego roweru moje wyniki wcale nie są lepsze. Wniosek mam tylko jeden, niestety się starzeję.
OZI, 18 lipca 2016
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz